Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

-Εξορκισμος-

Μια ομορφη μορφη
με παραξενα αρωματα
δενει την ψυχη σου
ακουει τους φοβους σου
σιωπηλα σε κανει να γελας
Μερα με την μερα
ο κοσμος σου πηδα
σε αγρους κ σε ποταμια
καλυπτει την καθε μοναξια
Φλογες σε ουρανιο τοξο
λιωνουν το κορμι σου
τα φωτα πεφτουν
πισω παλι στο κελι σου
Το μαρτυριο ξεκινα
Μισος απτα ματια
Το κεφαλι σου γυρνα
Ολα μιαζουν ειρωνικα
Δαιμονες σπανε τα δεσμα
Δαιμονες καινε τα κορμια
Και οι 2 ερωτευμενοι
Απο πονους μεθυσμενοι
Πανω στο τραπεζι
σε περιμενει λειψo
πιστολι το ονειρο
με μενα οδηγo
Δαιμονες σπανε τα δεσμα
Δαιμονεσ καινε τα κορμια
Εσυ στην ακρη
Γερασμενη η σφαιρα γυρνα
Μια ασχημη μορφη
με παραξενα φιλια
λυνει την ψυχη σου
ακουει τους φοβους μου
σιωπηλα σε κανει να ξεχνας

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Monika - Over the hill (official video clip)

- OVER THE HILL -

Why? Tell me why?
You don’t call me anymore
Don’t you want me anymore?

Black, it’s all black
It’s the color of my heart
It’s the color of my eyes

But I’m here
Yes, I’m here
Everybody seems to mean so much
Everybody seems to think I’m fine

Late, it’s too late
I am punishing myself
By admitting it’s too late

Laugh, you may laugh
You can laugh at me for days
You may spit at me if you want

Cause I’m here I’m still here
Everybody seems to mean so much
Everybody seems to think I’m fine

Look at me
There were more to see
There were more to be proud of…

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Pink Floyd - Shine On You Crazy Diamond

"Ειμαστε Λιγοι Αλλα Ας Ειμαστε Αγκαλια"
ενας Χαμενος.



Lyrics :

Remember when you were young, you shone like the sun.
Shine on you crazy diamond.
Now there's a look in your eyes, like black holes in the sky.
Shine on you crazy diamond.
You were caught on the crossfire of childhood and stardom,
blown on the steel breeze.
Come on you target for faraway laughter,
come on you stranger, you legend, you martyr, and shine!
You reached for the secret too soon, you cried for the moon.
Shine on you crazy diamond.
Threatened by shadows at night, and exposed in the light.
Shine on you crazy diamond.
Well you wore out your welcome with random precision,
rode on the steel breeze.
Come on you raver, you seer of visions,
come on you painter, you piper, you prisoner, and shine!

- Ο Νους Πλαθει -


Ο Νους Σαν Φαντασμα
Τρεχει κ αποψε να κρυφτει, μικρο κοριτσι ηταν κ ημουν ο ληστης
Μα σαν γυριζει η γη , των αερα δεν θα προλαβεις να δεις
Σε μια Ανατολη χαμενη η μοναξια ,
Σεναν Βυθο γαλανο εσενα αντανακλα ,
Η Μερα Δεν Αργει Το Πιστολι στον κροταφο
θα μπει.
Κουκλες αγκαλια
Στο κενο , ενα βουνο
Μια αβυσσος χαζη
Στις κολασεως την αυλη

-ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ Τ'ΑΣΤΕΡΙΑ-


-ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ Τ'ΑΣΤΕΡΙΑ-

Μηνας : Αυγουστος
Τοπος : Μια παραλια στις χωρες του μιαλου
Ωρα : Κατα τις τρεις το βραδυ
Μουσικη : Wonderwall-Oasis

Να'μαι κ' παλι εδω.Στο ιδιο σημειο,κοιταζοντας για ακομα μια φωρα τον καθαρο ουρανο κ' προσπαθωντας να μετρισω "τα αμετριτα" οπως λενε καποιοι αστερια.Ολα απο εδω περα μιαζουν τοσο καθαρα.Μιαζουν τοσο πολυ καθαρα που θα μπορουσα να πιστεψω πως ειναι.Αλλα καπου βαθια μεσα μου ξερω πως δεν ειναι.Ολα ξεκινησαν οταν την γνωρισα.'Η μαλλον οταν την πρωτοειδα.Καπου στις αρχες του Φθινοπορου πρεπει να'ταν.Ηταν τοσο ψευτικη που εμοιαζε αληθινη.Τα ματια της ηταν τεραστιοι βυθοι κ' τα κυμματα βγαιναν σ'ενα της χαμογελο απελευθερωνοντας την αγαπη κ' την γαληνη.Γαληνη,ωραια λεξη.Περιεργη.Σ'αφηνει να ονειρευεσε πολλα αλλα φευγει παντα τρεχοντας οταν χαραζει.Απο την Εφηβεια μου κιολας,εψαχνα αυτη την αγαπη κ γαληνη.Ειμαι 30 χρωνων αυτη τη στιγμη κ' ακομα να την ξεχασω.Ολα ειναι τοσο διαφορετικα.Αλλα καθολου καθαρα.Νοσταλγω ακομα εκεινη την φωρα που ενιωσα τα χεΛια της πανω στα δικα μου.Αισθανθηκα σαν να κοινωνησα.Κ' ομως ολα αυτα ξεχαστηκαν."Ετσι ειναι η ζωη" μου ελεγαν μερικοι.Μεταξυ μας ? Ποτε δεν τους πιστεψα.Η ζωη ειναι ωραια.Ειναι ομορφη.Μπενεις σε μονοπατια κ' σε δρομους που χανονται απ'την σκονη των αλλων ακριβως την επομενη στιγμη.Ειναι ενα ταξιδι.Προς τα που ? Προς παντου.Προς τους Κηπους Της Εδεμ του καθενος ανθρωπου.Αυτοι οι κηποι για μερικους ειναι στολισμενοι με δολλαρια,για αλλους με εφημερες αγαπες κ' ερωτες κ' για καποιους αλλους απλα η λυτρωση τους.Η εξΙλεωση τους.Απ'το ραδιωφωνο ακουγετε ενα τραγουδι των Oasis κ' αμεσως μου ερχονται μνημες απο την περιοδο που επινα καθε ειδους ποτα κ' ακουγα μουσικη.Μεγαλωσα με την ροκ.ΗταΝ,ειναι κ' θα ειναι η ποιο ασυμβιβαστη μουσικη που γεννησε ποτε η ανθρωποτητα.Ισως σκεφτειτε πως ειμαι ασυμβιβαστος.Δεν το νομιζω.Θα προτιμουσα ελευθερος.Αυτο ειναι.Ειμαι.
Χαζευω την θαλασσα.Μοιαζει σαν αιωνιοτητα.ΠΑντα εδω.Διπλα σου.Οι σκεψεις μου εχουν παρει φωτια.Μονο η θαλασσα μπορει να την σβησει.Κ' τα ματια της.Σκεφτομαι πως θα ηταν ο κοσμος αν υπηρχε πραγματικη αγαπη.Αγαπη,αγαπη,αγαπη.Ερωτας,ερωτας,ερωτας.Να νιωθεις πως πετας με δυο κολλημενα απο ζαχαρη φτερα στην πλατη σου κ΄ να βλεπεις απο πανω τους ανθρωπους.Να μυριζεις μια συνιθισμενη μυρωδια που καποτε ουτε καν μπορουσες να νιωσεις.Την μυρωδια της απογνωσης,της σαπιλας κ της μιζεριας τους.Κ'εσυ ? Να γελας.Να γελας επειδη ξερεις.Επειδη ΤΩΡΑ ξερεις.Σατανικο η' Θεικο χαμογελο ? Καμια σημασια.Απλα αληθινο χαμογελο.Πετας κ΄προσευχεσε να ηταν κ΄αυτη εδω.Να την εχεις στην αγγαλια σου κ να γελατε μαζι.Να τους κοροιδευτε μαζι.Να τους χλευαζετε μαζι.Ολα τοσο καθαρα τωρα.Επειδη πετας.Γι'αυτο ειναι καθαρα.
Πετα ψηλα κ' νιωσε την χαρα.Πετα ψηλα κ' νιωσε τον ρυθμο.Ψαξε τον Κηπο σου.Την λυτρωση σου.Τον Θεο σου.Τον Ερωτα σου.Κ' μολις το πετυχεις,εισαι μαζι μου.Ειμαι εκει που εισαι οταν αισθανθεις ελευθερος.Ειμαι μια ξεχασμενη,στους αιωνες,ιδεα σ'ενα κομματιασμενο χαρτι.Ειμαι τα παντα αλλα κ τιποτα αν δεν με νιωσεις,δεν με αισθανθεις.Ειμαι ομως διπλα σου.Σε καθε σημειο του κοσμου.Εκει που γεννιεται μια αγαπη κ περνει μορφη ο ερωτας.Κατσε διπλα μου σ'αυτην την παραλια.Κοιτα την θαλασσα.Ηρεμησε.Εχει χωρο για ολους.Κ' τωρα μαζι μπορουμε να μετρισουμε τ'αστερια.Το Ξερω.

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Σπασμενες Στιγμες


Στης Ξενιτιας τα μονοπατια , παλι χανομαι λειψος
Ενα βαρος με γυριζει , ακομα πιο σκοτεινο
Μεσα στην αμμο θα σε δω
Καλοκαιρι Τρυφερο , Χαδι Αγγελικο
Στα χειλια σου να φερει καθε φοβο φωτεινο
Αγγαλια να ταξιδευουμε στην ζωη που προσπαθω
Να Σπασω
Στις Αλυσιδες τις δικιας μου Φυλακης
Να Σπασω
Στα φωτα που παντα δεχουμουν
Να Σπασω
Τον τυπο στον καθρευτη που δεν ξερω
Να Σπασω
...

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Παύλος Παυλίδης & The B-Movies - Περιμένω



Ενα φοβερο ταξιδι σε αναμνησεις , χρονια που περασαν κ΄ κυριως περναν ...

ΣΤΙΧΟΙ - ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ - ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ - ΠΕΡΙΜΕΝΩ

ΣΤΙΧΟΙ :

Λένε ότι άμα το πιστέψεις
κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί,
κάτι νύχτες σαν αυτή
με το βλέμμα καρφωμένο.

Βλέπω πάλι αεροπλάνα σαν σκιές
στου γαλαξία τη γραμμή,
δεν πειράζει μου αρκεί
και μπορώ να περιμένω.

Οι παλιές φωτογραφίες σαν νησιά
στου χρόνου τον ωκεανό,
τις κοιτάζω και απορώ
πάλι δεν καταλαβαίνω.

Πώς χωράει τόση αγάπη σε μια εικόνα
και με βρίσκει πάλι εδώ,
να κοιτάω το κενό
να χορεύει ασημένιο.

Οι παλιές φωτογραφίες σαν σκυλιά
σε ένα τούνελ σκοτεινό,
περιμένουν να φανώ
με ακούνε που ανασαίνω.

Προχωράω μέσα στο σκοτάδι
και με ορμάνε και ξεσκίζουν το κενό,
τον παλιό μου εαυτό
ήρθε η ώρα να πηγαίνω.

Λένε ότι εάν το πιστέψεις
κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί,
κάτι νύχτες σαν αυτή
με το βλέμμα καρφωμένο.

Βλέπω πάλι αεροπλάνα και σκιές
στου γαλαξία τη γραμμή,
δεν πειράζει μου αρκεί
και μπορώ να περιμένω.

- Ο Μικρος Πριγιπας -


Σας παρουζιασω ολο το βιβλιο του πολυ-αγαπημενου μας Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ με τιτλο
"Ο Μικρός Πρίγκιπας" .

:)

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/antoine_de_saint-exupery_le_petit_prince/o_mikros_pringhpas.htm

Νυχτερινο


Αερα γερνας
Κ' σε μενα δεν φυσας
Μεστο βραδυνο,ομορφο νυχτερινο
Τοτε στο ειχα πει
Καπου 8α ξαναρθει
Κ δεν με νιαζει , κ δεν σε νιαζει , κ δεν μας νιαζει ...

Αερα περνας
Κ' σε μενα μιλας
Μεστο βραδυνο,γινεσαι αερικο
Κ θα ρθει , θα ρθει ...
Νυχτερινο αστερι πεφτει στην μοναξια
δρομος με αιμα απο ερωτα
κ ατοφιες μαχαιριες απο σενα
Κ δεν με νιαζει , κ δεν σε νιαζει , κ δεν με νιαζει ...
τρεξε
γελα
χαμογελα
τρεξε
χαμογελα
γελα
τρεξε
Κ' ας χαθω , ας χαθεις , ας χαθουμε ξανα μαζι ..

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Jim Morrison's POEM [Angels and sailors]


Angels and sailors
Rich girls
Backyard fences
Tents

Dreams watching each other narrowly
Soft luxuriant cars
Girls in garages, stripped
Out to get liquor and clothes
Half gallons of wine and six-packs of beer
Jumped, humped, born to suffer
Made to undress in the wilderness.

I will never treat you mean
Never start no kind of scene
I'll tell you every place and person that Ive been.

Always a playground instructor, never a killer
Always a bridesmaid on the verge of fame or over
He maneuvered two girls into his hotel room
One a friend, the other, the young one, a newer stranger
Vaguely mexican or puerto rican
Poor boys thighs and buttock scarred by a fathers belt
Shes trying to rise
Story of her boyfriend, of teenage stoned death games
Handsome lad, dead in a car
Confusion
No connections
Come ere
I love you
Peace on earth
Will you die for me?
Eat me
This way
The end

Ill always be true
Never go out, sneaking out on you, babe
If youll only show me far arden again.

Im surprised you could get it up
He whips her lightly, sardonically, with belt
Havent I been through enough? she asks
Now dressed and leaving
The spanish girl begins to bleed
She says her period
Its catholic heaven
I have an ancient indian crucifix around my neck
My chest is hard and brown
Lying on stained, wretched sheets with a bleeding virgin
We could plan a murder
Or start a religion.

Παρανοια ...


Ενα τυπος.Οχι ετσι οπως τον φανταζεσε.Λιγο πιο βρωμικος.Ναι,ειχε μερες να πλυθει.Παει αρκετος καιρος απο τοτε που το καθαρο νερο ακουμπαγε τους πορους του δερματος του.Αυτος ειναι εκει.Στην ιδια θεση.Μπροστα απο την τηλεοραση κ΄ αιωρειται μεταξυ ζωης κ' παραλογισμου.Ειναι ζωντανος?Ειναι νεκρος?Ονειρευεται?ΟΧΙ!
Καθετε κ' περιμενει. Ειναι δολοφονος . Ειναι ενας παρανοικος ανθρωπος μεσα σ'εναν αγγελικα
πλασμενο κοσμο. Κ' περιμενει . Περιμενει να 'ρθει η ωρα να κρατησει το οπλο . Το μεσο που θα τον "ξελασπωσει" . Αγγελικα πλασμενος κοσμος σκεφτεται . Κ' το κανει .
Μην περιμενεις κ' εσυ σου ειπε . Ηταν ολοκαθαρο . Ηταν αληθινο . Η' μηπως ψευτικο ?


ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ

- Ξυλινα Σπαθια - Ιστοριες Στιχων -


Ιστορίες Τραγουδιών

Αφού Σου Το ‘Πα (Ξεσσαλονίκη)

Το πρώτο τραγούδι των Ξύλινων Σπαθιών. Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στη Θεσσαλονίκη ο Παύλος αρχίζει να απαγγέλει τους στίχους του κομματιού στον μπασίστα Μιχάλη Τσαπράζη όπου ο τελευταίος του λέει πως έχει ένα θέμα στο μπάσο του που θα ταίριαζε πολύ με αυτά τα λόγια. Αργότερα στο σπίτι του έπαιξε το θέμα και σε μισή ώρα είχαν βγάλει σχεδόν όλη τη δομή του τραγουδιού. Όταν βρέθηκαν για πρόβα όλοι μαζί, ο Πάνος κατευθείαν έπαιξε στα τύμπαν τον πιο κατάλληλο ρυθμό, ο Βασίλης το πιο ταιριαστό και μοντέρνο συνθεσάιζερ, ο Σταύρος την πιο τρελή κιθάρα κι ο Παύλος την πιο σκληρή ροκ κιθάρα. Το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό. Ο Καβαλάρης Του Τρόμου επίσης έγινε ενώ τζαμάρανε σε μια ιδέα του Παύλου. «να ρίξεις μαύρη πέτρα και να φύγεις για πάντα αλλά να πας που...;»

Ερώτηση Κλειδί (Ξεσσαλονίκη)

Τραγούδι που έχουν ακουστεί πολλά καθώς τη μουσική την έχει γράψει ο Στέλιος Σαλβαδόρ, τραγουδιστής των μωρών στη φωτιά και αυτό δεν αναφέρεται πουθενά στο δίσκο. Υπάρχει επίσης κομμάτι των μωρών στη φωτιά με το όνομα Σαλονίκη με την ίδια μουσική αλλά με διαφορετικούς στίχους.

Ξεσσαλονίκη (Ξεσσαλονίκη)

Ο Παύλος ζητά από το Στέλιο Σαλβαδόρ να χρησιμοποιήσει το τετράστιχο από το τραγούδι Σαλονίκη «Όλα τα νέα κορίτσια τώρα ξέρουν το σωστό,όταν οι μάγκες στο δρόμο λένε πόσο σ’αγαπώ γιατί είμαι μόνος,σε θέλω,έλα λίγο πιο κοντά κι αυτές συχνά απαντάνε άι χάσου ρε βλάκα..» κι έτσι βγαίνει το τρίτο τραγούδι του δίσκου. Σε live του ’94 ο Παύλος έχει προσθέσει τους στίχους «κόβουν κεφάλια mister, εδώ απ’έξω mister» και πολλές φορές η λέξη μάγκες έχει ανικατασταθεί με τη λέξη σκύλους.

Το Νερό που Κυλάει (Ξεσσαλονίκη)

Η μουσική υπήρχε αρχικά. Ο Παύλος πιστεύει πως τα κανάλια της Γαλλίας που αντίκριζε στις καθημερινές του βόλτες με το ποδήλατο όπως πήγαινε για το studio ηχογράφησης του Νίκου Κάνταρη του ψιθύρισαν τους στίχους του τραγουδιού.. «σα νερό που κυλάει τα φιλιά και τα χρόνια...»

Πουλιά (Ξεσσαλονίκη)

Το τραγούδι αναφέρεται στους λόγους διάλυσης των μωρών στη φωτιά. Μια μπάντα που πήγαινε να βρει το χαμένο θησαυρό και ο πιθανός λόγος εξαφάνισης της η Κατερίνα, η κοπέλα που έπαιζε πλήκτρα στην μπαντα «την ωραία την μπαλαρίνα, την αγάπησαν τρελά και τη λέγαν Κατερίνα»...και τέλος οι στίχοι που ταιριάζουνε απόλυτα και στην περίπτωση των Σπαθιών «αυτή η ιστορία λέει πως ήτανε μια μπάντα που ανέβηκε στα σύννεφα και χάθηκε για πάντα»

Ο Βασιλιάς Της Σκόνης (Ξεσσαλονίκη)

Εδώ ο Παύλος περιγράφει τον εαυτό του συνδυάζοντας το τότε με το τώρα(Γαλλία, όπου έγραψε και το τραγούδι). Από εκεί και ο στίχος «ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού», θεωρώντας τη Γαλλία νότο σε σχέση με τη Γενεύη όπου βρισκόταν αρχικά. Σε live που έδωσε στην Καρδίτσα τον Απρίλιο του 2006 είπε το τραγούδι με τελείως διαφορετική εκτέλεση, δηλαδή σε μορφή μπαλάντας χωρίς να πει ούτε μια φορα τη φράση Ο Βασιλιάς Της Σκόνης ενώ στο τέλος πρόσθεσε τους στίχους «τα παλάτια μου άδεια κι η Ελένη παιδί». Επίσης σε συνέντεξη έχει δηλώσει «Οι περισσότεροι νομίζουν ότι ο «Bασιλιάς της σκόνης» είναι προϊόν λύπης, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Tο 'γραψα στη Γαλλία, τη δεύτερη μέρα που ήμουν εκεί και σκεφτόμουν γεμάτος χαρά: Hρθα για να μείνω εδώ για ένα διάστημα.. Mου ερχόταν να κλάψω απ' τη χαρά μου κι έβγαλα το μπλοκάκι κι έγραψα το πρώτο κουπλέ.»

Αδρεναλίνη (Ξεσσαλονίκη)

Από τα πιο πολύκροτα κομμάτια του δίσκου εξαιτίας της διαφωνίας για την πατρότητα του. Η Αδρεναλίνη παιζότανε και παλιότερα από τα μωρά στη φωτιά όμως με διαφορετικούς στίχους. Τη μουσική έχει γράψει ο Στέλιος Σαλβαδόρ και το 2004 στον τρίτο δίσκο των μωρών στη φωτιά το τραγούδι υπάρχει με την αρχική του μορφή. Ωστόσο ο Παύλος σε live του ’94 είχε πει διαφορετικούς στίχους στο ρεφρέν από αυτούς που υπάρχουν στο cd «Αδρεναλίνη, κανένας δε θα μείνει,μαύρη κατάρα στων γουρουνιών τη φάρα,ημέρα σβήνει,την πίνω και με πίνει,ώσπου να φέξει να δούμε ποιος θα αντέξει..»

Σιωπή (Ξεσσαλονίκη)

Τραγούδι που γράφτηκε προφανώς για κάποιον φίλο που χάθηκε. Τη μαγική μουσική που παίζεται στην εισαγωγή και στο τέλος έχει γράψει ο Βασίλης Γκουνταρούλης, κάτι που δεν αναφέρεται στο cd. Ακόμη πιο μαγικοί και ταξιδιάρικοι οι στίχοι του «λένε πως στη χώρα που ναυάγησες,βασιλεύουν οι μάγισσες...»

Λιωμένο Παγωτό (Πέρα Απ’ τις Πόλεις της Ασφάλτου)

Το μετέπειτα hit Λιωμένο Παγωτό ήταν κομμάτι που υπήρχε από την εποχή του πρώτου άλμπουμ όμως τελικά σχεδιάστηκε να συμπεριληφθεί στο δεύτερο άλμπουμ έπειτα από τη σύμφωνη γνώμη του Παύλου. «Το "Λιωμένο Παγωτό" είναι ένα κομμάτι που όσο περνά ο καιρός το αγαπώ όλο και πιο πολύ ακριβώς επειδή έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά Δεν το έχω ακούσει ποτέ διασκευασμένο παρ' ότι το έχουν πει κι ένα κάρο άλλοι. Νομίζω ότι άλλη ταλαιπωρία δεν του αξίζει. Ας καθήσει εκεί στη γωνία του»

Μη Ρωτάς (Πέρα Απ’ Τις Πόλεις Της Ασφάλτου)

«Υπάρχει ένα άλλο τραγούδι,το "Μη ρωτάς",που δε το παίζουμε ποτέ στις συναυλίες.Είναι το μοναδικό τραγούδι απο τη δισκογραφία μας που δε παίζουμε.Δε το παίζουμε ποτέ όμως!Δέν έτυχε να ασχοληθούμε μαζί του.Το τελειώσαμε για το δίσκο και μετά το αφήσαμε.Κακώς...Είναι αναπόφευκτο όταν ετοιμάζεις ένα πρόγραμα για 2 1/2-3 ώρες να μένουν τραγούδια απ'έξω.Πρέπει να υπάρχει και μια ροή.»

Οι Συμμορίες Της Ασφάλτου (Πέρα Απ’ τις Πόλεις της Ασφάλτου)

Τραγούδι που ο Παύλος σε live to έχει αφιερώσει στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Στο τέλος έχει προστεθεί το δίστιχο «ο ήλιος σου να με ξαναζεσταίνει, να μη φοβάμαι πια αυτό που δεν υπάρχει...» ενώ σε live που έδωσε ο Παυλίδης το Νοέμβριο του 2005 άλλαξε το στίχο «μόνο ένας φίλος μου χαμένος,πέρα για πάντα ευτυχισμένος..» και το είπε «μόνο ένας φίλος μου χαμένος, σε μια ταινία σκοτωμένος...»

Βροχοποιός (Μια Ματιά Σα Βροχή)

Το πέμπτο κομμάτι του δίσκου αυτού βρίσκει στα live τους αρχικούς του στίχους και τους αφομοιώνει «όταν ήμουνα μικρός στα όνειρα μου πάντα ερχότανε ένας άσπρος αετός με κοιτούσε και θυμότανε...
Όταν πέρασε ο καιρός μου 'πε πως δε θα ξαναρχότανε και ο πρώτος κεραυνός από μακριά ακουγότανε...Έγινα βροχοποιός γιατί τα δάκυα στερέψανε, πάλι αστράφτει, κοίτα φως, νιώθω σαν να με μαγέψανε...
Όταν ήμουνα μικρός μες στα κύματα δε με νοιαζε αν ο κόσμος είναι απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε διαμαντένιος ουρανός...
τα άστρα στα μάτια της γυαλίζανε, διαμαντένιος ουρανός...κάτι φωνές μου ψιθυρίζανε...Έρχεται ο βροχοποιός, πες του πως τίποτα δε χάθηκε, μη λυπάσαι κλαίει αυτός, που από έρωτα τρελάθηκε...
Έρχεται ο βροχοποιός γιατί τα δάκυα στερέψανε, πάλι αστράφτει, κοίτα φως, νιώθω σαν να με μαγέψανε...
Όταν ήμουνα μικρός όλοι λένε πως ξεχνιόμουνα στη βεράντα εκεί στο φως, με κοιτούσες που κοιμόμουνα..

Δεν Έχει Τέλος (Μια Ματιά Σα Βροχή)

Το τραγούδι γράφτηκε μέσα σε ένα φορτηγάκι όπως πήγαινε η μπάντα για ένα live στην επαρχία."εχει γραφτει στο δρομο απο σαλονικη για σερρες μεσα σε ενα παλιο volvo που επεμενε να οδηγαει ο ηχοληπτης του γκρουπ τοτε..." Ο Παύλος συνδυάζει σε αυτό στίχους από άλλα τραγούδια ή ερωτήσεις που πιθανώς του κάνανε για τα τραγούδια του...έτσι ρίχνει μέσα ερωτήσεις για το Βασιλιά της Σκόνης, το νερό που κυλάει, τον εξορκιστή, το τρένο φάντασμα και τις συμμορίες της ασφάλτου...Αξίζει να σημειωθεί πως ο Παυλίδης σε συναυλία με τα Σπαθιά στη Θεσσαλονίκη θέλοντας να την πει σε όλους εκείνους που θεωρούσαν νεκρό το ελληνικό ροκ πρόσθεσε στο τέλος «γιατί ο δρόμος είναι αλήθεια, χίλια παραμύθια, είναι το σπίτι μας, δεν έχει τέλος..κι αν έχει τέλος δεν πειράζει, δεν πειράζει..όσοι κι αν είμαστε πρέπει να μείνουμε αγκαλιά...»

Στο Βράχο (Μια Ματιά Σα Βροχή)

Ένα τραγούδι που μπορεί να μην έχει τόσο ξεκάθαρα τις καλοκαιρινές εικόνες της φωτιάς στο λιμάνι..έχει όμως κι αυτό μια απίστευτη νοσταλγία...πόσο μάλιστα και οι στίχοι που δεν μπήκαν στο cd «όταν κανείς τριγύρω σου πια, δε θα θυμάται τίποτα πια, τότε θυμήσου εσύ...γύρισε πίσω στα παιδιά, που περιμένουν κάποιον ξανά...πες τους πως ήρθες εσύ...πήγαινε κι άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια τους σα χιόνι...δες τα παιδιά τα Καλοκαίρια,κάνουν βουτιές κάτω απ’ τα αστέρια...χτυπάγαν οι συναγερμοί εχτές, χάθηκε μια άσπρη μηχανή εχτές, τη βρήκαν το άλλο το πρωί...γύρω της πέταγαν πουλιά λένε, δε θα τον πιάσουν ποτέ λένε, πρέπει να ήσουν εσύ...». Επίσης αλλαγή στίχου σε συναυλία έχει γίνει και στο στίχο «η Μοίρα θυμάμαι το άρωμα της..τους σκύλους που ησυχάζανε κάτω απ’ τα βλέμματα της...» με το στίχο «η Μοίρα θυμάμαι το άρωμα της.. τις πόρτες του Παράδεισου που ανοίγανε μπροστά της...». Το τραγούδι προέκυψε στο κάστρο των Χανίων.


Ένα Παράξενο Τραγούδι (Μια Ματιά Σα Βροχή)

«Υπάρχουν και τραγούδια που έχουν προκύψει στο στούντιο, δηλαδή καθώς μπαίνεις να κάνεις έναν δίσκο, όταν μπήκαμε π.χ. να κάνουμε το Μια ματιά σαν βροχή δεν υπήρχε το παράξενο τραγούδι καν σαν σύνθεση, καν σαν μουσική. Ηταν ένα jump που έγινε στο στούντιο επειδή ο Τσαπράνης ήθελε να δοκιμάσει το κοντραμπάσο του, κι έτσι προέκυψε το κομμάτι. Εγώ σιγά-σιγά μέχρι να τελειώσει αυτός ο δίσκος, κάθε μέρα έγραφα και από ένα στιχάκι. Ετσι προέκυψε αυτό το Παράξενο τραγούδι. Αλλά βλέπω ότι όποτε έχω ξεκινήσει από τους στίχους έρχεται η μουσική και τους συνοδεύει με έναν πιο φυσικό τρόπο και μου αρέσει αυτό το πράγμα όλο και περισσότερο. Ολο και περισσότερο θέλω να ξεκινάω από τους στίχους πια.»

Τροφή Για Τα Θηρία (Τροφή Για Τα Θηρία)

Το τραγούδι αυτό γράφτηκε για το budgie jumping της Πάρου. «Μόνο ο αέρας μας κρατάει ψηλά πια, τώρα πια μόνο ο αέρας...»

Διαστημόπλοια (Τροφή Για τα Θηρία)

«Kοίταξε αυτή την στιγμή απογειώνονται βομβαρδιστικά F16. O τελευταίος στίχος από τον δίσκο είναι απογειώνονται ξανά τα διαστημόπλοια και είναι η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε - είναι η λύτρωση γιατί όταν λέω διαστημόπλοια πιστεύω ότι όλοι καταλαβαίνουν τι εννοώ - είναι το αντίθετο από τα βομβαρδιστικά. Aπογειώνονται τα ίδια μας τα όνειρα. Άρα η ξεγνοιασιά είναι η μόνη σφαλιάρα που μπορούμε να δώσουμε σε όλους αυτούς.»


Τώρα Αρχίζω Και Θυμάμαι (Τροφή Για Τα Θηρία)

Όπως έχει πει ο Παύλος είναι η πιο «σαρκαστική» ιστορία αυτή που μιλά για το πως γράφτηκε το τραγούδι. Έπειτα από μια συναυλία στο Manchester ο Παύλος πήγε να κομηθεί και ξυπνώντας ξημερώματα κοίταξε στο παράθυρο και είδε μια πολύ όμορφη ανατολή κι ένα αεροπλάνο να απογειώνεται. Έτσι παρόλο ότι το Manchester είναι μια από τις πιο σκοτεινές πολείς της Αγγλίας, εκεί γράφτηκε το πρώτο κουπλέ του τραγουδιού με τους φωτεινούς στίχους «μια ανατολή σε έναν κόσμο που δεν έχει πάψει ποτέ να γυρίζει στην ίδια τροχιά...». Την ίδια χρονιά, η μπάντα πάει το Καλοκαίρι για συναυλία στη Ρόδο. Παρόλο λοιπόν ότι η Ρόδος όπως και όλα τα νησιά το Καλοκαίρι σε φυσιολογικές συνθήκες έχει τέλειο καιρό, η μπάντα πετυχαίνει μια απίστευτη κακοκαιρία. Την ίδια μέρα γίνεται μπλακ-άουτ στο νησί και το ξενοδοχείο που τους φιλοξενούσε μένει χωρίς φως. Εκεί με ένα κεράκι γράφεται το δεύτερο κουπλέ που αρχικά είχε τη μορφή «η αγάπη πλρώνει κρυφά δολοφόνους, συχνά σε διαδρόμους..» ενώ τελικά πήρε τη μορφή «..συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό, σ’αγαπώ κι ας μην ξέρω ούτε καν το όνομα σου..». Έτσι λοιπόν σε ένα νησί που όπως όλα φημίζται για την καλοκαιρία του και τον ήλιο, γράφονται αυτοί οι σκοτεινοί στίχοι.


Πάρε Με Μαζί Σου (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Στο τραγούδι αυτό περιλαμβάνονται extra στίχοι στο artwork του δίσκου. Συγκεκριμένα αντί για «πέρασαν τόσα καλοκαίρια χωρίς να καταλάβω πως ανατινάζεται το φως τις Κυριακές τα μεσημέρια..» υπάρχει το «πέρασαν τόσα καλοκαίρια χωρίς να καταλάβω πως σε κάποια στέγη ένας τυφλός απογειώνει περιστέρια...». Τέλος σε συναυλία ο Παύλος έχει πει στο τέλος του τραγουδιού αντι για «ύστερα κλαίει, μ’αγκαλιάζει και μου λέει:πάρε με μαζί σου..» το «ύστερα κλαίει, μ’αγκαλιάζει και μου λέει:άντε και ...»

Στο Νότο (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Το τραγούδι αυτό που ίσως να αναφέρεται στη Γαλλία που την ονομάζει πολλές φορές Νότο έχει εκτός από τις δυο στροφές και μια Τρίτη που ο Παύλος έχει δηλώσει πως μετανοιώνει όσο δεν πάει που δεν την έβαλε και άκουσε τον ηχολήπτη του που θεώρησε πως δεν ταίριαζε με το κομμάτι..τα λόγια της στροφής αυτής εξίσου μαγικά με των άλλων δύο «Μου ‘χες πει κάποια βραδιά σε ένα καράβι της γραμμής ότι η αγάπη είνα μια μάγισσα που καίει τα σκουπίδια της ψυχής μου κα αστράφτει..όλο πέλαγο μπροστά της μα όταν πάω να την αγγίξω βρίσκω μόνο τη σκιά της...»


Τι Περιμένουν; (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Τραγούδι που πρώτη φορά έγινε η απαγγελία του στο rockwave του ’98, ότα η αρχική του ονομασία ήταν Δρόμος. Επίσης σε μια επεισοδιακή συναυλία στο Βύρωνα όπου τα μπουκάλια στη σκηνή διαδέχοταν το ένα το άλλο, ο Παύλος κλείνοντας τη συναυλία με το κομμάτι αυτό άλλαξε το στίχο «τώρα τελειώσαν τα αστέρια, τα φεγγάρια..» και το έκανε «τώρα τελειώσαν τα μπουκάλια,τα φεγγάρια,τα φιλιά...»

Ο Ναυαγός (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Ο Παύλος έγραψε το Ναυαγό λίγο μετά αφού είχε βγει από τα Σπήλαια του Δειρού. Το τραγούδι στην αρχή είχε την ονομασία Νησί Των Λωτοφάγων. «ταξίδεψα όσο βαθύτερα μπορούσα μες στις μέρες, είδα γαλέρες, ψευτοπαντιέρες και καπετάνιους που κερδίζουν τη ζωή τους με φοβέρες..λέρες..και τώρα ξέμεινα εδώ που σέκονται αιώνια ακίνητες οι μέρες...»


Χάρτινος Ουρανός (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Το τραγούδι που μιλά για μια χάρτινη πόλη που ήθελε να ζήσει ο Παύλος έχει ένα και μόνο στίχο που δεν μπήκε στο δίσκο, αυτόν που λέει στο τέλος αντί του «βρήκα στην πόρτα μου χτες βράδυ κάτι λουλούδια από χαρτί», το «είδα να καίγεται χτες βράδυ μια πολιτεία από χαρτί...»

Γκραντ-Οτέλ (Τα Ξύλινα Σπαθιά Live)

Το Grand Hotel είναι ένα κομμάτι που γράφτηκε στο Grand Hotel, στο Μπράιτον, όπου τους είχαν καλέσει για συναυλία και είχαν την τύχη να μείνουν 2-3 βράδια. Οταν έφτασαν, ο Παύλος δεν πίστευε ότι θα μείνουμε στο ξενοδοχείο όπου γυρίστηκε η Quadrophenia. Με αφορμή την ατμόσφαιρα που έχει αυτό το μέρος, το κομμάτι σαρκάζει ίσως και πιο διακριτικά απ' όσο θα πρεπε αυτό που συμβαίνει εκεί. Του θυμίζει όπως έχει πει αυτό που μοιάζει να είναι το πρόσωπο όλης της Ευρώπης, όχι μόνο της Βρετανίας. Απ' έξω, είναι απίστευτο καταπληκτικό υπερθέαμα να βλέπει κανείς μπροστά στη θάλασσα το Grand hotel αλλά τα πατώματά του στο εσωτερικό τρίζουν. Τα πρώτα στιχάκια έτσι κι αλλιώς αυτό λένε: «Οι γλάροι όλη μέρα πετάνε πάνω από πατώματα που τρίζουν».

Εμεις Ειμαστε Πολλοι ...


«Όταν ήρθαν [οι Ναζί] να πάρουν τους Τσιγγάνους, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

[Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (Bertolt Brecht, 10 Φεβρουαρίου 1898 - 14 Αυγούστου 1956) ήταν Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20ου αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater) στη Γερμανία.]

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

perfect circle-imagine

Che fece... il gran rifiuto


Che fece... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ναι Η' Οχι ?

Ονειροπόλος


Ονειροπόλος ειναι αυτος που έχει την τάση να ονειρεύεται, να κάνει ωραία σχέδια για το μέλλον που ίσως δεν είναι πολύ ρεαλιστικά ή γενικότερα να μην έχει μεγάλη επαφή με την πραγματικότητα ...

Αυτος ειναι ο ορισμος ... Πως Σου Ακουγεται ? Αν δεν σ'αρεσει η πραγματικοτητα τοτε ελα μαζι μου ... Σ'ενα ταξιδι στις μαγικες χωρες του μυαλου κ' εξω απο καθε πραγματικοτητα ... Εκει που κλαις αλλα χερεσαι , εκει που αγαπας κ' ερωτευεσαι , εκει που πεθαινεις κ' ξανα γεννιεσαι ... Κ' ισως αλλαξουμε κατι απ'την πραγματικοτητα μας ... Καλο Ταξιδι ! :)