Σάββατο 8 Μαΐου 2010

- Ξυλινα Σπαθια - Ιστοριες Στιχων -


Ιστορίες Τραγουδιών

Αφού Σου Το ‘Πα (Ξεσσαλονίκη)

Το πρώτο τραγούδι των Ξύλινων Σπαθιών. Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στη Θεσσαλονίκη ο Παύλος αρχίζει να απαγγέλει τους στίχους του κομματιού στον μπασίστα Μιχάλη Τσαπράζη όπου ο τελευταίος του λέει πως έχει ένα θέμα στο μπάσο του που θα ταίριαζε πολύ με αυτά τα λόγια. Αργότερα στο σπίτι του έπαιξε το θέμα και σε μισή ώρα είχαν βγάλει σχεδόν όλη τη δομή του τραγουδιού. Όταν βρέθηκαν για πρόβα όλοι μαζί, ο Πάνος κατευθείαν έπαιξε στα τύμπαν τον πιο κατάλληλο ρυθμό, ο Βασίλης το πιο ταιριαστό και μοντέρνο συνθεσάιζερ, ο Σταύρος την πιο τρελή κιθάρα κι ο Παύλος την πιο σκληρή ροκ κιθάρα. Το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό. Ο Καβαλάρης Του Τρόμου επίσης έγινε ενώ τζαμάρανε σε μια ιδέα του Παύλου. «να ρίξεις μαύρη πέτρα και να φύγεις για πάντα αλλά να πας που...;»

Ερώτηση Κλειδί (Ξεσσαλονίκη)

Τραγούδι που έχουν ακουστεί πολλά καθώς τη μουσική την έχει γράψει ο Στέλιος Σαλβαδόρ, τραγουδιστής των μωρών στη φωτιά και αυτό δεν αναφέρεται πουθενά στο δίσκο. Υπάρχει επίσης κομμάτι των μωρών στη φωτιά με το όνομα Σαλονίκη με την ίδια μουσική αλλά με διαφορετικούς στίχους.

Ξεσσαλονίκη (Ξεσσαλονίκη)

Ο Παύλος ζητά από το Στέλιο Σαλβαδόρ να χρησιμοποιήσει το τετράστιχο από το τραγούδι Σαλονίκη «Όλα τα νέα κορίτσια τώρα ξέρουν το σωστό,όταν οι μάγκες στο δρόμο λένε πόσο σ’αγαπώ γιατί είμαι μόνος,σε θέλω,έλα λίγο πιο κοντά κι αυτές συχνά απαντάνε άι χάσου ρε βλάκα..» κι έτσι βγαίνει το τρίτο τραγούδι του δίσκου. Σε live του ’94 ο Παύλος έχει προσθέσει τους στίχους «κόβουν κεφάλια mister, εδώ απ’έξω mister» και πολλές φορές η λέξη μάγκες έχει ανικατασταθεί με τη λέξη σκύλους.

Το Νερό που Κυλάει (Ξεσσαλονίκη)

Η μουσική υπήρχε αρχικά. Ο Παύλος πιστεύει πως τα κανάλια της Γαλλίας που αντίκριζε στις καθημερινές του βόλτες με το ποδήλατο όπως πήγαινε για το studio ηχογράφησης του Νίκου Κάνταρη του ψιθύρισαν τους στίχους του τραγουδιού.. «σα νερό που κυλάει τα φιλιά και τα χρόνια...»

Πουλιά (Ξεσσαλονίκη)

Το τραγούδι αναφέρεται στους λόγους διάλυσης των μωρών στη φωτιά. Μια μπάντα που πήγαινε να βρει το χαμένο θησαυρό και ο πιθανός λόγος εξαφάνισης της η Κατερίνα, η κοπέλα που έπαιζε πλήκτρα στην μπαντα «την ωραία την μπαλαρίνα, την αγάπησαν τρελά και τη λέγαν Κατερίνα»...και τέλος οι στίχοι που ταιριάζουνε απόλυτα και στην περίπτωση των Σπαθιών «αυτή η ιστορία λέει πως ήτανε μια μπάντα που ανέβηκε στα σύννεφα και χάθηκε για πάντα»

Ο Βασιλιάς Της Σκόνης (Ξεσσαλονίκη)

Εδώ ο Παύλος περιγράφει τον εαυτό του συνδυάζοντας το τότε με το τώρα(Γαλλία, όπου έγραψε και το τραγούδι). Από εκεί και ο στίχος «ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού», θεωρώντας τη Γαλλία νότο σε σχέση με τη Γενεύη όπου βρισκόταν αρχικά. Σε live που έδωσε στην Καρδίτσα τον Απρίλιο του 2006 είπε το τραγούδι με τελείως διαφορετική εκτέλεση, δηλαδή σε μορφή μπαλάντας χωρίς να πει ούτε μια φορα τη φράση Ο Βασιλιάς Της Σκόνης ενώ στο τέλος πρόσθεσε τους στίχους «τα παλάτια μου άδεια κι η Ελένη παιδί». Επίσης σε συνέντεξη έχει δηλώσει «Οι περισσότεροι νομίζουν ότι ο «Bασιλιάς της σκόνης» είναι προϊόν λύπης, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Tο 'γραψα στη Γαλλία, τη δεύτερη μέρα που ήμουν εκεί και σκεφτόμουν γεμάτος χαρά: Hρθα για να μείνω εδώ για ένα διάστημα.. Mου ερχόταν να κλάψω απ' τη χαρά μου κι έβγαλα το μπλοκάκι κι έγραψα το πρώτο κουπλέ.»

Αδρεναλίνη (Ξεσσαλονίκη)

Από τα πιο πολύκροτα κομμάτια του δίσκου εξαιτίας της διαφωνίας για την πατρότητα του. Η Αδρεναλίνη παιζότανε και παλιότερα από τα μωρά στη φωτιά όμως με διαφορετικούς στίχους. Τη μουσική έχει γράψει ο Στέλιος Σαλβαδόρ και το 2004 στον τρίτο δίσκο των μωρών στη φωτιά το τραγούδι υπάρχει με την αρχική του μορφή. Ωστόσο ο Παύλος σε live του ’94 είχε πει διαφορετικούς στίχους στο ρεφρέν από αυτούς που υπάρχουν στο cd «Αδρεναλίνη, κανένας δε θα μείνει,μαύρη κατάρα στων γουρουνιών τη φάρα,ημέρα σβήνει,την πίνω και με πίνει,ώσπου να φέξει να δούμε ποιος θα αντέξει..»

Σιωπή (Ξεσσαλονίκη)

Τραγούδι που γράφτηκε προφανώς για κάποιον φίλο που χάθηκε. Τη μαγική μουσική που παίζεται στην εισαγωγή και στο τέλος έχει γράψει ο Βασίλης Γκουνταρούλης, κάτι που δεν αναφέρεται στο cd. Ακόμη πιο μαγικοί και ταξιδιάρικοι οι στίχοι του «λένε πως στη χώρα που ναυάγησες,βασιλεύουν οι μάγισσες...»

Λιωμένο Παγωτό (Πέρα Απ’ τις Πόλεις της Ασφάλτου)

Το μετέπειτα hit Λιωμένο Παγωτό ήταν κομμάτι που υπήρχε από την εποχή του πρώτου άλμπουμ όμως τελικά σχεδιάστηκε να συμπεριληφθεί στο δεύτερο άλμπουμ έπειτα από τη σύμφωνη γνώμη του Παύλου. «Το "Λιωμένο Παγωτό" είναι ένα κομμάτι που όσο περνά ο καιρός το αγαπώ όλο και πιο πολύ ακριβώς επειδή έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά Δεν το έχω ακούσει ποτέ διασκευασμένο παρ' ότι το έχουν πει κι ένα κάρο άλλοι. Νομίζω ότι άλλη ταλαιπωρία δεν του αξίζει. Ας καθήσει εκεί στη γωνία του»

Μη Ρωτάς (Πέρα Απ’ Τις Πόλεις Της Ασφάλτου)

«Υπάρχει ένα άλλο τραγούδι,το "Μη ρωτάς",που δε το παίζουμε ποτέ στις συναυλίες.Είναι το μοναδικό τραγούδι απο τη δισκογραφία μας που δε παίζουμε.Δε το παίζουμε ποτέ όμως!Δέν έτυχε να ασχοληθούμε μαζί του.Το τελειώσαμε για το δίσκο και μετά το αφήσαμε.Κακώς...Είναι αναπόφευκτο όταν ετοιμάζεις ένα πρόγραμα για 2 1/2-3 ώρες να μένουν τραγούδια απ'έξω.Πρέπει να υπάρχει και μια ροή.»

Οι Συμμορίες Της Ασφάλτου (Πέρα Απ’ τις Πόλεις της Ασφάλτου)

Τραγούδι που ο Παύλος σε live to έχει αφιερώσει στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Στο τέλος έχει προστεθεί το δίστιχο «ο ήλιος σου να με ξαναζεσταίνει, να μη φοβάμαι πια αυτό που δεν υπάρχει...» ενώ σε live που έδωσε ο Παυλίδης το Νοέμβριο του 2005 άλλαξε το στίχο «μόνο ένας φίλος μου χαμένος,πέρα για πάντα ευτυχισμένος..» και το είπε «μόνο ένας φίλος μου χαμένος, σε μια ταινία σκοτωμένος...»

Βροχοποιός (Μια Ματιά Σα Βροχή)

Το πέμπτο κομμάτι του δίσκου αυτού βρίσκει στα live τους αρχικούς του στίχους και τους αφομοιώνει «όταν ήμουνα μικρός στα όνειρα μου πάντα ερχότανε ένας άσπρος αετός με κοιτούσε και θυμότανε...
Όταν πέρασε ο καιρός μου 'πε πως δε θα ξαναρχότανε και ο πρώτος κεραυνός από μακριά ακουγότανε...Έγινα βροχοποιός γιατί τα δάκυα στερέψανε, πάλι αστράφτει, κοίτα φως, νιώθω σαν να με μαγέψανε...
Όταν ήμουνα μικρός μες στα κύματα δε με νοιαζε αν ο κόσμος είναι απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε διαμαντένιος ουρανός...
τα άστρα στα μάτια της γυαλίζανε, διαμαντένιος ουρανός...κάτι φωνές μου ψιθυρίζανε...Έρχεται ο βροχοποιός, πες του πως τίποτα δε χάθηκε, μη λυπάσαι κλαίει αυτός, που από έρωτα τρελάθηκε...
Έρχεται ο βροχοποιός γιατί τα δάκυα στερέψανε, πάλι αστράφτει, κοίτα φως, νιώθω σαν να με μαγέψανε...
Όταν ήμουνα μικρός όλοι λένε πως ξεχνιόμουνα στη βεράντα εκεί στο φως, με κοιτούσες που κοιμόμουνα..

Δεν Έχει Τέλος (Μια Ματιά Σα Βροχή)

Το τραγούδι γράφτηκε μέσα σε ένα φορτηγάκι όπως πήγαινε η μπάντα για ένα live στην επαρχία."εχει γραφτει στο δρομο απο σαλονικη για σερρες μεσα σε ενα παλιο volvo που επεμενε να οδηγαει ο ηχοληπτης του γκρουπ τοτε..." Ο Παύλος συνδυάζει σε αυτό στίχους από άλλα τραγούδια ή ερωτήσεις που πιθανώς του κάνανε για τα τραγούδια του...έτσι ρίχνει μέσα ερωτήσεις για το Βασιλιά της Σκόνης, το νερό που κυλάει, τον εξορκιστή, το τρένο φάντασμα και τις συμμορίες της ασφάλτου...Αξίζει να σημειωθεί πως ο Παυλίδης σε συναυλία με τα Σπαθιά στη Θεσσαλονίκη θέλοντας να την πει σε όλους εκείνους που θεωρούσαν νεκρό το ελληνικό ροκ πρόσθεσε στο τέλος «γιατί ο δρόμος είναι αλήθεια, χίλια παραμύθια, είναι το σπίτι μας, δεν έχει τέλος..κι αν έχει τέλος δεν πειράζει, δεν πειράζει..όσοι κι αν είμαστε πρέπει να μείνουμε αγκαλιά...»

Στο Βράχο (Μια Ματιά Σα Βροχή)

Ένα τραγούδι που μπορεί να μην έχει τόσο ξεκάθαρα τις καλοκαιρινές εικόνες της φωτιάς στο λιμάνι..έχει όμως κι αυτό μια απίστευτη νοσταλγία...πόσο μάλιστα και οι στίχοι που δεν μπήκαν στο cd «όταν κανείς τριγύρω σου πια, δε θα θυμάται τίποτα πια, τότε θυμήσου εσύ...γύρισε πίσω στα παιδιά, που περιμένουν κάποιον ξανά...πες τους πως ήρθες εσύ...πήγαινε κι άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια τους σα χιόνι...δες τα παιδιά τα Καλοκαίρια,κάνουν βουτιές κάτω απ’ τα αστέρια...χτυπάγαν οι συναγερμοί εχτές, χάθηκε μια άσπρη μηχανή εχτές, τη βρήκαν το άλλο το πρωί...γύρω της πέταγαν πουλιά λένε, δε θα τον πιάσουν ποτέ λένε, πρέπει να ήσουν εσύ...». Επίσης αλλαγή στίχου σε συναυλία έχει γίνει και στο στίχο «η Μοίρα θυμάμαι το άρωμα της..τους σκύλους που ησυχάζανε κάτω απ’ τα βλέμματα της...» με το στίχο «η Μοίρα θυμάμαι το άρωμα της.. τις πόρτες του Παράδεισου που ανοίγανε μπροστά της...». Το τραγούδι προέκυψε στο κάστρο των Χανίων.


Ένα Παράξενο Τραγούδι (Μια Ματιά Σα Βροχή)

«Υπάρχουν και τραγούδια που έχουν προκύψει στο στούντιο, δηλαδή καθώς μπαίνεις να κάνεις έναν δίσκο, όταν μπήκαμε π.χ. να κάνουμε το Μια ματιά σαν βροχή δεν υπήρχε το παράξενο τραγούδι καν σαν σύνθεση, καν σαν μουσική. Ηταν ένα jump που έγινε στο στούντιο επειδή ο Τσαπράνης ήθελε να δοκιμάσει το κοντραμπάσο του, κι έτσι προέκυψε το κομμάτι. Εγώ σιγά-σιγά μέχρι να τελειώσει αυτός ο δίσκος, κάθε μέρα έγραφα και από ένα στιχάκι. Ετσι προέκυψε αυτό το Παράξενο τραγούδι. Αλλά βλέπω ότι όποτε έχω ξεκινήσει από τους στίχους έρχεται η μουσική και τους συνοδεύει με έναν πιο φυσικό τρόπο και μου αρέσει αυτό το πράγμα όλο και περισσότερο. Ολο και περισσότερο θέλω να ξεκινάω από τους στίχους πια.»

Τροφή Για Τα Θηρία (Τροφή Για Τα Θηρία)

Το τραγούδι αυτό γράφτηκε για το budgie jumping της Πάρου. «Μόνο ο αέρας μας κρατάει ψηλά πια, τώρα πια μόνο ο αέρας...»

Διαστημόπλοια (Τροφή Για τα Θηρία)

«Kοίταξε αυτή την στιγμή απογειώνονται βομβαρδιστικά F16. O τελευταίος στίχος από τον δίσκο είναι απογειώνονται ξανά τα διαστημόπλοια και είναι η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε - είναι η λύτρωση γιατί όταν λέω διαστημόπλοια πιστεύω ότι όλοι καταλαβαίνουν τι εννοώ - είναι το αντίθετο από τα βομβαρδιστικά. Aπογειώνονται τα ίδια μας τα όνειρα. Άρα η ξεγνοιασιά είναι η μόνη σφαλιάρα που μπορούμε να δώσουμε σε όλους αυτούς.»


Τώρα Αρχίζω Και Θυμάμαι (Τροφή Για Τα Θηρία)

Όπως έχει πει ο Παύλος είναι η πιο «σαρκαστική» ιστορία αυτή που μιλά για το πως γράφτηκε το τραγούδι. Έπειτα από μια συναυλία στο Manchester ο Παύλος πήγε να κομηθεί και ξυπνώντας ξημερώματα κοίταξε στο παράθυρο και είδε μια πολύ όμορφη ανατολή κι ένα αεροπλάνο να απογειώνεται. Έτσι παρόλο ότι το Manchester είναι μια από τις πιο σκοτεινές πολείς της Αγγλίας, εκεί γράφτηκε το πρώτο κουπλέ του τραγουδιού με τους φωτεινούς στίχους «μια ανατολή σε έναν κόσμο που δεν έχει πάψει ποτέ να γυρίζει στην ίδια τροχιά...». Την ίδια χρονιά, η μπάντα πάει το Καλοκαίρι για συναυλία στη Ρόδο. Παρόλο λοιπόν ότι η Ρόδος όπως και όλα τα νησιά το Καλοκαίρι σε φυσιολογικές συνθήκες έχει τέλειο καιρό, η μπάντα πετυχαίνει μια απίστευτη κακοκαιρία. Την ίδια μέρα γίνεται μπλακ-άουτ στο νησί και το ξενοδοχείο που τους φιλοξενούσε μένει χωρίς φως. Εκεί με ένα κεράκι γράφεται το δεύτερο κουπλέ που αρχικά είχε τη μορφή «η αγάπη πλρώνει κρυφά δολοφόνους, συχνά σε διαδρόμους..» ενώ τελικά πήρε τη μορφή «..συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό, σ’αγαπώ κι ας μην ξέρω ούτε καν το όνομα σου..». Έτσι λοιπόν σε ένα νησί που όπως όλα φημίζται για την καλοκαιρία του και τον ήλιο, γράφονται αυτοί οι σκοτεινοί στίχοι.


Πάρε Με Μαζί Σου (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Στο τραγούδι αυτό περιλαμβάνονται extra στίχοι στο artwork του δίσκου. Συγκεκριμένα αντί για «πέρασαν τόσα καλοκαίρια χωρίς να καταλάβω πως ανατινάζεται το φως τις Κυριακές τα μεσημέρια..» υπάρχει το «πέρασαν τόσα καλοκαίρια χωρίς να καταλάβω πως σε κάποια στέγη ένας τυφλός απογειώνει περιστέρια...». Τέλος σε συναυλία ο Παύλος έχει πει στο τέλος του τραγουδιού αντι για «ύστερα κλαίει, μ’αγκαλιάζει και μου λέει:πάρε με μαζί σου..» το «ύστερα κλαίει, μ’αγκαλιάζει και μου λέει:άντε και ...»

Στο Νότο (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Το τραγούδι αυτό που ίσως να αναφέρεται στη Γαλλία που την ονομάζει πολλές φορές Νότο έχει εκτός από τις δυο στροφές και μια Τρίτη που ο Παύλος έχει δηλώσει πως μετανοιώνει όσο δεν πάει που δεν την έβαλε και άκουσε τον ηχολήπτη του που θεώρησε πως δεν ταίριαζε με το κομμάτι..τα λόγια της στροφής αυτής εξίσου μαγικά με των άλλων δύο «Μου ‘χες πει κάποια βραδιά σε ένα καράβι της γραμμής ότι η αγάπη είνα μια μάγισσα που καίει τα σκουπίδια της ψυχής μου κα αστράφτει..όλο πέλαγο μπροστά της μα όταν πάω να την αγγίξω βρίσκω μόνο τη σκιά της...»


Τι Περιμένουν; (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Τραγούδι που πρώτη φορά έγινε η απαγγελία του στο rockwave του ’98, ότα η αρχική του ονομασία ήταν Δρόμος. Επίσης σε μια επεισοδιακή συναυλία στο Βύρωνα όπου τα μπουκάλια στη σκηνή διαδέχοταν το ένα το άλλο, ο Παύλος κλείνοντας τη συναυλία με το κομμάτι αυτό άλλαξε το στίχο «τώρα τελειώσαν τα αστέρια, τα φεγγάρια..» και το έκανε «τώρα τελειώσαν τα μπουκάλια,τα φεγγάρια,τα φιλιά...»

Ο Ναυαγός (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Ο Παύλος έγραψε το Ναυαγό λίγο μετά αφού είχε βγει από τα Σπήλαια του Δειρού. Το τραγούδι στην αρχή είχε την ονομασία Νησί Των Λωτοφάγων. «ταξίδεψα όσο βαθύτερα μπορούσα μες στις μέρες, είδα γαλέρες, ψευτοπαντιέρες και καπετάνιους που κερδίζουν τη ζωή τους με φοβέρες..λέρες..και τώρα ξέμεινα εδώ που σέκονται αιώνια ακίνητες οι μέρες...»


Χάρτινος Ουρανός (Ένας Κύκλος Στον Αέρα)

Το τραγούδι που μιλά για μια χάρτινη πόλη που ήθελε να ζήσει ο Παύλος έχει ένα και μόνο στίχο που δεν μπήκε στο δίσκο, αυτόν που λέει στο τέλος αντί του «βρήκα στην πόρτα μου χτες βράδυ κάτι λουλούδια από χαρτί», το «είδα να καίγεται χτες βράδυ μια πολιτεία από χαρτί...»

Γκραντ-Οτέλ (Τα Ξύλινα Σπαθιά Live)

Το Grand Hotel είναι ένα κομμάτι που γράφτηκε στο Grand Hotel, στο Μπράιτον, όπου τους είχαν καλέσει για συναυλία και είχαν την τύχη να μείνουν 2-3 βράδια. Οταν έφτασαν, ο Παύλος δεν πίστευε ότι θα μείνουμε στο ξενοδοχείο όπου γυρίστηκε η Quadrophenia. Με αφορμή την ατμόσφαιρα που έχει αυτό το μέρος, το κομμάτι σαρκάζει ίσως και πιο διακριτικά απ' όσο θα πρεπε αυτό που συμβαίνει εκεί. Του θυμίζει όπως έχει πει αυτό που μοιάζει να είναι το πρόσωπο όλης της Ευρώπης, όχι μόνο της Βρετανίας. Απ' έξω, είναι απίστευτο καταπληκτικό υπερθέαμα να βλέπει κανείς μπροστά στη θάλασσα το Grand hotel αλλά τα πατώματά του στο εσωτερικό τρίζουν. Τα πρώτα στιχάκια έτσι κι αλλιώς αυτό λένε: «Οι γλάροι όλη μέρα πετάνε πάνω από πατώματα που τρίζουν».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου